Iedere speeldag heeft zijn eigen bezetting. Voor de zondag geldt dat er veel ‘stelletjes’ komen. De meesten zijn al 30 jaar of langer bij elkaar. Jammer genoeg zijn het niet alleen stelletjes. Sommigen zijn door het leven alleen gelaten.

Normaliter gaat de bar op zondag tussen 17:30 en 18:00 uur dicht en dan gaat men naar huis om nog te koken. Maar ja, daar heeft zhij  niet altijd zin in. Aan de bar hoor je dan wel eens overleg over “kook jij of kook ik?’

Dit was de aanleiding om op zondagmiddag aan het einde van de middag zo af en toe een stamppotje aan te bieden. Dat is nu tweemaal gedaan o.l.v Gery op de 3e zondag van de maand. Dit is de zondag waarop Emile en Ronald hun dienst draaien.  De stamppotmiddag blijkt een groot succes.

Het gaat niet om de winst, maar wel om de binding. Het is bewust niet gepromoot, omdat de keuken nu eenmaal niet op grote aantallen is berekend en Gery de maximale deelname moest leren inschatten. Hoeveel stamppotjes kan je koken bij Celeritas? Wel; de grens ligt rond de 30 deelnemers. Daarom wordt dit vooralsnog alleen in de wintermaanden gedaan. Als in de zomermaanden de korfbal ook weer aanwezig is, is een stamppotje niet te realiseren. Maar wie weet kunnen we bij voldoende belangstelling een BBQ of iets anders doen. Emile en Ronald staan daar open voor. Als dit lukken gaat is de binding nog groter.

Zondag 17 maart is de TAT-finale. Dat is de 3e zondag en Emile en Ronald draaien weer kantinedienst. Ook deze dag is het mogelijk om voor een stamppot in te schrijven. Een stamppotje kost € 2,50 per persoon. Je kan je voor die tijd aanmelden bij Gery of op de dag zelf bij Emile of Ronald.

In principe is de verwachting dat je ook komt boulen, als je het gemak van een stamppotje wilt proeven. Maar tijdens deze finale-dag zijn ook diegenen die niet mee doen aan de TAT-finale van harte welkom. Er is altijd een oplossing te vinden om te kunnen boulen. Echter, naar de finale kijken is ook spannend en bovendien erg leuk voor de spelers. Tijdens de stamppot wordt de prijsuitreiking gehouden. Zorg dat je erbij bent.

Zondag, 17 februari 2013 “Het 10^de Opa- en Oma toernooi.”

Betty, Martin en Elly gaan er weer voor. Jans is aanwezig in de keuken.

De prijzentafel rijkelijk gevuld, met de meest uiteenlopende prijsjes.

Betty heeft haar best weer gedaan. Natuurlijk ook prachtige bekers en de

fel begeerde wisselbeker! Voor alle kids een vaantje.

Om half 11 is de inschrijving. Nou, er zijn diverse fanatieke opa’s en oma’s aan

het oefenen met hun kleinkind. Ja, ze gaan er weer voor.

Na een duidelijk welkomstwoord van Martin en de uitleg over de aangepaste

spelregels kan het “feest” beginnen. Er doen ongeveer 40 kinderen mee.

Er wordt wederom in twee leeftijdsgroepen gespeeld.

We spelen 25 min. per partij. Op het fluitsignaal van Martin werd de mene afgemaakt

en de stand doorgegeven. Dat werkte prima. Na de tweede partij konden de

kinderen drinken halen bij de bar.

Er werden dus twee x twee partijen gespeeld. En dan nog voor de wisselbeker.

Elk kind mocht drie ballen gooien en er werd door Betty genoteerd welk kind

het dichtst bij de but gooide. Bij de jongste kinderen was dat Binck en bij de oudere

kinderen lag Bram er het dichtste bij. Wat een spanning. De hele hal bomvol met ouders,

Opa’s en oma’s en andere fam. leden om hun kind aan te moedigen.

Toen Bram tegen Binck. Wie het eerste 5 punten had, was de winnaar.

Nou Binck vond dit zo gewichtig, dat hij, met een grote grijns naar het publiek, de ballen

gooide, zonder op de but te letten. Maakt het uit, hij had lol. Bram gooide wat serieuzer.

Het werd toch nog 5-3. Ja, de winnaar was Bram. Geweldig hoor!

Dan volgt de prijsuitreiking:

Bij de jongste kinderen was dat: 1. Jordina, 2. Ayla, 3. Lars

Bij de oudere was dat: 1. Maxime, 2. Daron, 3. Jennifer.

Allemaal een mooie beker.

De kinderen gingen met handen vol lekkers en leuke hebbedingetjes naar huis.

Moe, maar voldaan. Intussen is het, jawel, half vijf. Wat een topdag!!!

Dan, verbazing alom:

Martin hield uiteraard nog een slotwoordje, maar vertelde tevens dat ze er na 10 jaar

mee stoppen en hoopt dat er andere mensen gaan opstaan om dit toernooi in

stand te houden. Evt. met wat begeleiding.

Nou, we waren hier niet op voorbereid. Jammer, maar alle begrip voor deze beslissing.

Betty, Martin en Elly zijn echt het gezicht geworden van dit toernooi en hebben dat

altijd met veel enthousiasme gedaan. We gaan ze missen!!!

Jans nam ook nog even het woord en bedankte ze, namens ons allemaal, voor tien

prachtige toernooien. Dit moet toch zeker volgend jaar weer doorgaan.

Dan eindig ik met iedereen te bedanken die dit toernooi heeft mogelijk gemaakt.

Els v. Ginneken.

Klik hier voor de foto’s