Zondag 3 oktober 2021 konden we na twee jaar, vanwege de maatregelen ten gevolge van de COVID 19 pandemie, eindelijk weer ons toernooi organiseren. Ten gevolge van de COVID 19 maatregelen zien we helaas in het algemeen dat deelname aan de grotere toernooien terughoudend is geworden. We waren voorbereid om een toernooi te organiseren met een groot aantal deelnemers, echter de waarheid bleek dat er 22 teams waren ingeschreven, Van deze 22 teams kwamen er op het laatste moment nog twee afzeggingen, vermoedelijk door de te verwachtte weersomstandigheden.
Op zondag 3 oktober konden we dus 20 teams verwelkomen op ons mooie complex. Door de aanhoudende regen (iets meer dan motregen) van de laatste dagen, waren de buitenvelden helaas voor 70% niet bespeelbaar en werd er in overleg met de jury besloten om er een binnen toernooi van te maken. Na een welkomstpraatje van onze petanque voortzitter, de wedstrijdleider en de scheidsrechter, werd er om 10.00 uur gestart met het toernooi.
Na 2 voorronden werden de teams in twee poules ingedeeld, dit afhankelijk van het resultaat in de voorrondes. Er werden goede, spannende en leuke partijen gespeeld en werd er om iedere punt gevochten. Dit resulteerde dat er dat er na vier uur spelen slechts twee partijen waren gespeeld. Voor de einduitslag telden de voorrondes niet mee. Mocht het zo zijn dat er in de eindstand de nummers 1 en 2 gelijk aantal gewonnen partijen hadden werd er een finale partij gespeeld. Dit was in de B-poule het geval, wegens het late tijdstip werd er besloten om er een halve partij van te maken.
Bij het afsluiten van het toernooi werden de scheidsrechters in het zonnetje gezet door de voorzitter van de petanque-afdeling omdat het de week van de scheidsrechters was. Hierna de uiteindelijk de prijsuitreiking,
Prijswinnaars in de poule A 1. Ben v Assema met Herman Soppe 2. Rembrandt Bolweg met Bianca Bolweg 3. Ron Bakker met Nel Rood 4. Henk Dussel met Ed Mahn
Prijswinnaars in de B-poule 1. Frank Sander met Fabiola Kwak 2. Henk Loonstra met Antoinette Loonstra 3. Arnold Steiger met Arie Plugge 4. Ruud de Bruijn met Nico Veldman Jr
Alle prijswinnaars gefeliciteerd met het behaalde resultaat
Verder wil ik nog mijn hartelijk dank uitbrengen aan de mensen die deze dag hebben georganiseerd en ons natje en droogje hebben verzorgd. In de ochtend werd de bar en keuken bezet door leden van de petanque-afdeling en in de middag werden deze vervangen door leden van de korfbal-afdeling, hartelijk dank daarvoor.
Het volgende Celeritas Open staat gepland voor zondag 2 oktober 2022.
Hopen dat wij u dan wederom kunnen verwelkomen op ons unieke complex.
Op 30 september 2021 ons 4e Thuisblijvers Toernooi, de weersomstandigheden waren niet al te rooskleurig, maar over het algemeen droog tot in de middag. Een paar kleine buitjes waar bij we net niet helemaal nat werden, konden het speelplezier niet bederven. In de eerste plaats willen wij de vrijwilligers hartelijk danken die deze dag in goede banen hebben geleid en voor ons natje en droogje hebben verzorgd, dat zijn: Cor Rodenburg (openen en opstarten kantine) Emile van Taanom en Marian Parent (opstarten keuken) Ton Metselaar (barmedewerker), Marian Parent (barmedewerker), Willem Haver (keukenprins), Hennie Bennik (inval keukenprinses), Esther Schekkerman (inkoop prijzen).
Met een deelnemersveld van 24 teams, verdeeld in drie poules, werden de wedstrijden gespeeld. Er werd stevig gestreden om de punten (behoort tot een toernooi) en werden verrassende uitslagen genoteerd. Nadat de rook was opgestegen werd de eindbalans opgemaakt. Bij gelijke eindstanden wordt er gekeken naar: 1. Onderling resultaat, 2. Grootste overwinning.
Eindstanden van deze dag zijn. A-poule Fabiola Kwak met Ron Bakker 4 +23 Cor Rodenburg met Harry Wever 3 +28 Remco Merkus met Petra Veldman 3 -13
B-poule Dick Icke met Reina Icke 4 +33 Otto de Jong met Elly Leenstra 4 +22 Greet Alles met Jans de Vries 3 +2
C-poule Ruud de Bruijn met Kees Ockhuizen 4 +38 Willem Mathlener met Ad Sels 4 +25 Els Vermeij met Betty Roobeek 2 +1
De poedelprijs voor deze dag ging naar Peter Hageman en Ineke Bergsma 0 -26 Alle prijswinnaars gefeliciteerd met de behaalde prijs. Voor de volledige uitslagen zie onderaan dit bericht.
Het volgende toernooi (Winter Toernooi) zal op 30 oktober worden gespeeld, hierbij worden dan ook weer spelers van buiten de vereniging toegelaten, Het maximum aantal deelnemende teams is voor de Winter Toernooien gesteld op 32, dit in verband met de beschikbare ruimte in de hal.
Celeritas doet mee met de grote clubactie. Onze korfballeden hebben allemaal een verkoopboekje met QR code meegekregen waarmee ze proberen zo veel mogelijk geld voor de club te verdienen. Heb je de lotenverkoper gemist en wil je ons steunen. Via deze link is het mogelijk om rechtstreeks online loten te kopen.
Vorig jaar twee keer uitgesteld en nu mag het met max. 500 deelnemers.
Ik ben al die tijd in training gebleven. Vandaag heb ik gemerkt dat het goed gewerkt heeft. Het was een strijd maar ik heb het gehaald.
Wat het extra zwaar maakt zijn de emoties die automatisch meespelen in deze tocht.
Bij de start om half elf op het plein in Malaucene staat het Brabants dweilorkest DuBend de start in te leiden. De wandelaars en de renners die de berg 2 of 3 keer beklimmen zijn dan al weg.
Op het plein staan allemaal mensen die direct of indirect te maken hebben of hebben gehad met ALS. Fietsers, patiënten, helpers van de patiënten familieleden en vrienden.
Er staan ook een paar tandems waar voorop een ALS patiënt zit en achterop zoals ze dat noemen een”stoker”
Maar aan de tandem zitten ook links en rechts nog een paar handvatten voor nog een paar stokers. Helpers dus die de bestuurder bijstaan want de patiënt houdt het waarschijnlijk niet zo lang vol en dan wordt het duwen. Zo zijn er diverse teams. Soms duwt een heel team iemand in een bed op fietswielen naar boven, ook diverse patiënten in rolstoelen worden omhoog geholpen door een team. Een team telt zo maar 10 – 12 personen.
Welnu, aan de start staan al die mensen in een grote groep bijeen omringt door familie en vrienden die zelf niet kunnen fietsen of wandelen. Als dan wordt afgeteld tot het startschot houden velen het niet droog.
Met de tranen in ons ogen beginnen we te fietsen. Voor mij betekent het dat ik veel met Ron in mijn hoofd zit. Mede door hem ben ik aan het fietsen geraakt. Met Ron ben ik in 2008 de Ventoux opgegaan. Toen is het bij mij beginnen te kriebelen.
Het peloton van fietsers gaat langzaam omhoog. Ik passeer fietsers die rustig aan beginnen of die wachten op hun fietsmaatje. De compacte groep wordt langer. Voor mij uit rijdt een ambulance waarachter een groep van fietsers die een dame in een rolstoel begeleiden/duwen, bij de groep rijdt ook Thomas Acda, ambassadeur van de stichting ALS. We zijn 55 minuten onderweg, de groep van Thomas Acda die Marieke in haar rolstoel omhoog helpen nemen even pauze. Ik heb mezelf een paar minuten beloofd als ik een uur gefietst heb, dus na een uur stop ik ook even. Gauw even een appje naar het thuisfront en weer verder. Ik heb er ruim 9 km opzitten en vindt het lekker gaan. Maar het ergste moet nog komen. Het wordt 9-10-11 ja zelfs een stuk van 12 % het is echt vreselijk zwaar, het zweet stroomt van mijn hele lijf. Mijn Garmin wijst 28 graden aan en er is op deze hoogte nog geen wind. Ik houd het niet voor mogelijk maar ik passeer diverse renners, iedereen heeft het dus zwaar.
Inmiddels rijd ik steeds meer alleen. De groep is aardig verspreid.
Ondertussen kom ik ook wandelaars tegen die twee uur eerder dan ons van start zijn gegaan.
Bij het passeren probeer ik ze moed in te spreken, wat ik dan ook meteen weer terugkrijg in dezelfde vorm van hou vol, zet hem op, we zijn er bijna enz. enz. Het geeft een enorm gevoel van“wij samen” wij lopen, jij fietst. Jongens die mij passeren doen hetzelfde, kom op hé je kunt het, een renner (veel dikker en van middelbare leeftijd) die ik voor de derde keer passeerde noemde mij een dieseltje. Inmiddels ben ik bij een grote groep gestopt om een flesje water op te drinken.
Even een paar minuten pauze. Ik ben zeer content. Mijn hartslag zit steeds tussen de 85 en 95 % van mijn max. Bij Chalet Liotard staat de band van de Brabanders een concert te geven voor een man liggend aan het zuurstof op een brancard. In gedachten zie en hoor ik Ron .
Samen met nog een aantal fietsers zingen we “Oh when the Saints go marching in”. Wat is dit mooi. Wederom een paar traantjes weggepinkt.
Na Chalet Liotard op 6 km voor de top komt weer een erg steil stuk, ik heb het gevoel dat ik niet vooruit kom, alles begint zeer te doen, mijn benen lopen vol, mijn nek en schouders verkrampen, ik besluit dat als ik de top kan zien nog even mag stoppen. Maar toen werd het opeens een stuk vlakker, nog steeds 5,5% maar dat lijkt na 10-11% wel vlak. Dus kom op oudje. Niet stoppen dus. En dan komt het laatste stuk. Uit het bos, je ziet de toren op de Ventoux, maar je ziet ook hoe steil de laatste 2,5 km zijn. Ik wil niet meer stoppen, het eind is in zicht . Er lijkt geen eind aan te komen maar op eens een scherpe bocht en ik zie allemaal mensen, ik heb het gered, gejuich en schouderklopjes als ik over de top kom en weer breek ik. Mensen praten tegen me maar ik hoor ze niet. Ik stap af en loop door tot een iets rustiger plekje en zie het bord van de “Mont Ventoux 1910 mtr” en zie mijzelf er weer voor staan met Ron. Hij pratend en lachend, ik compleet uitgewoond, grauw van ellende.
Het is koud boven en het waait er hard. Ik wil gauw naar beneden, naar de warmte. Ik doe de plastic zak die ik heb meegenomen onder mijn shirt en begin aan de afdaling. Ik ben geen held in de afdaling, voor je het weet ga je zo maar 50/60 km p/uur. Ik kom nog steeds mensen tegen die omhoog fietsen, wat gaan ze langzaam, ik moedig ze aan. Tot bij Chalet Liotard is het erg koud maar dan wordt het weer iets dragelijker. Ik ben heel erg blij als ik weer in Malaucene ben. Ik ben heelhuids beneden gekomen.
Bij het over de finish komen krijg ik nog een soort medaille uitgereikt door de organisatie. Prachtig, Beppie, mijn broer Nol en zijn vrouw Lida feliciteren mij. Ik heb het gehaald en nu een biertje.
Beste donateur, ik heb afgelopen weekend heel veel leed gezien, een moeder in een rolstoel met klein kindje. Je hart breekt. Jonge en oudere deelnemers in fiets of loopshirt die weten wat ze te wachten staat, dat ze nog maximaal 3-5 jaar te leven hebben, het is hartverscheurend. Ik heb ook heel veel warmte gezien en gevoeld. Daarom ben ik heel erg blij en vreselijk dankbaar dat wij met zijn allen onze fantastische bijdrage van € 10.593,00 hebben kunnen bijdragen voor onderzoek naar de veroorzaker van deze ellende.
